Η κλινική κατάθλιψη είναι μια ιατρική κατάσταση που υπερβαίνει τη συνηθισμένη καθημερινή θλίψη. Μπορεί να προκαλέσει βαθιά, μακροχρόνια συμπτώματα και συχνά παρεμβαίνει στις συνήθεις καθημερινές δραστηριότητες. Η κατάθλιψη είναι η πιο κοινή ψυχιατρική διαταραχή παγκοσμίως. Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι άνθρωποι που πάσχουν από κατάθλιψη δεν ζητούν βοήθεια από ειδικό. Τα δύο τρίτα των ατόμων με κατάθλιψη που επισκέπτονται γιατρό παραπονιούνται για άλλα συμπτώματα όπως πονοκέφαλο, προβλήματα στη μέση, την καρδιά ή χρόνιο πόνο.

Οι κρίσεις πανικού είναι τρομακτικά αλλά αβλαβή επεισόδια στα οποία κυριαρχούν συναισθήματα ανεξέλεγκτου φόβου και άγχους. Μπορεί να εμφανίζονται χωρίς προφανή αφορμή ή να πυροδοτούνται από διάφορες καταστάσεις ή γεγονότα. Η έντασή τους κορυφώνεται πολύ γρήγορα από τη στιγμή που θα εμφανιστούν. Παρ' ότι είναι πολύ βασανιστικά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία υποχωρούν αυτόματα χωρίς να απαιτείται ιατρική βοήθεια.

Η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή, που στη διεθνή βιβλιογραφία απαντάται με τον όρο Obsessive-Compulsive Disorder (OCD) είναι μια συχνή, χρόνια διαταραχή κατά την οποία το άτομο έχει ανεξέλεγκτες, επαναλαμβανόμενες σκέψεις (ιδεοληψίες) ή/και συμπεριφορές (καταναγκασμούς) που αισθάνεται την ανάγκη να επαναλάβει ξανά και ξανά. Πολλοί ασθενείς αναφέρονται στις ιδεοληψίες τους χρησιμοποιώντας τη λέξη «εμμονές»

Η νόσος Alzheimer όπως και όλες οι μορφές άνοιας περιορίζουν σιγά σιγά την ικανότητα του ασθενούς να αυτοεξυπηρετείται. Για να βοηθήσει κανείς με έναν ασθενή με άνοια στη διαδικασία της σίτισής του θα πρέπει να γνωρίζει κάποιες ιδιαιτερότητες που μπορεί αυτός να παρουσιάζει στον συγκεκριμένο τομέα.

Η νόσος Alzheimer όπως και όλες οι μορφές άνοιας περιορίζουν σιγά σιγά την ικανότητα του ασθενούς να επικοινωνεί. Για να επικοινωνήσει κανείς με έναν ασθενή με άνοια χρειάζεται να είναι υπομονετικός, να δείχνει κατανόηση και να είναι καλός ακροατής. Οι στρατηγικές που παρουσιάζονται εδώ μπορεί να βοηθήσουν εσάς και τον άνθρωπό σας που πάσχει από άνοια να καταλάβετε καλύτερα ο ένας τον άλλο.

Οι περισσότεροι ανθρώποι που προσέρχονται για  ψυχιατρική/ ψυχολογική βοήθεια το μόνο που ζητούν είναι η εξάλειψη των συπτωμάτων από τα οποία υποφέρουν. Αρκετές φορές όμως γίνεται εμφανές ότι η φύση και η προέλευση των συμπτωμάτων αυτών είναι τέτοια που επιβάλει την επιδίωξη ευρύτερων στόχων. Ένας από τους κύριους ρόλους της ψυχοθεραπείας είναι να βοηθήσει τους ασθενείς να καταφέρουν να βιώνουν πληρέστερα τη ζωή τους, με βάση τις επιθυμίες και τις προθέσεις τους και λιγότερο οδηγούμενοι από τις παρορμήσεις ή τους φόβους τους.

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι μια σύνθετη νευροαναπτυξιακή διαταραχή που χαρακτηρίζεται από επίμονες εκδηλώσεις απροσεξίας, παρορμητικότητας και μερικές φορές υπερκινητικότητας. Στη διεθνή βιβλιογραφία είναι γνωστή ως Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD). εμφανίζεται κατά την παιδική ηλικία και μερικές φορές συνεχίζεται κατά την ενήλική ζωή. Πολλοί ενήλικες με ΔΕΠΥ δεν γνωρίζουν ότι έχουν τη διαταραχή. Αυτά τα άτομα μπορεί να αισθάνονται ότι είναι αδύνατο να οργανωθούν, να μείνουν συγκεντρωμένοι σ’ αυτό που κάνουν ή να θυμηθούν τα ραντεβού τους.